Take No.1
ลู่
หานหอบหิ้วอาหารมื้อเย็นของตนและเพื่อนรักด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
พร้อมด้วยเซโล่ที่เดินช่วงถือของมาข้างกัน ด้วยใบหน้าไม่ต่างกัน
รอยยิ้มหวานที่ทำเอาใครๆต่างเหลียวหลัง
“ลู่~
เค้าอยากกินบะหมี่เย็นฝีมือตัวเอง”
เซโล่ซบไหล่เพื่อนรักขณะที่เดินเล่นอยู่แถวย่านฮงแด
ใบหน้าหวานไร้การแต่งเติมทำให้หลายคนจำพวกเขาไม่ได้
แต่ก็มีหลายคนที่แอบเหลียวหลัง
“เอาสิ~ เดี๋ยวไปถึงเค้าทำให้” ลู่หานอมยิ้มก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น พร้อมกับกระชับแขนเพื่อนรักเพื่อลดความหนาว
“ลู่~...!”
เอี้ยด!
“โอ๊ย!!!” ลู่หานพยุงเพื่อนรักที่ล้มลงจากพื้นด้วยความเป็นห่วง ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มมองรถคันหรูตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ
“ยา
ส์! นายลงมาเลยนะ ไม่เหรอว่ามันไฟแดงแล้ว”
ลู่หานเคาะลงไปที่ฝากระโปรงรถสีแดงด้วยความแรง
ส่วนเซโล่ก็ก้มหยิบถุงกับข้าวที่ลงเต็มพื้น
“ใจร้อนจังนะ เสี่ยวลู่ของเฮีย~” ลู่หานมองบานประจูที่เปิดออกด้วยความข้องใจ เรือนผมสีแดงสดกับร่างสูงสง่าที่ทำเอาลู่หานเบิกตากว้าง
“เฮีย!!”
เซโล่เลิกคิ้วขึ้นเมื่อเพื่อนรักกระโดดกอดคนที่พึ่งลงมาจากรถนั้น
ก่อนจะยิ้มหวานจนเขายังอดสงสัยมากกว่าเดิมไม่ได้
แต่ใบหน้าหล่อเหลานั้นกลับจ้องมาที่เขา จนเสียวสันหลัง
“เอาล่ะ ไปห้องผมดีกว่าตรงนี้คนเยอะ~” ลู่หานอมยิ้มก่อนจะหันมาควักมือเรียกเพื่อนรักให้ขึ้นรถของคนที่พึ่งเจอกันครั้งแรก
@ KaiHun Condo 1209
“เฮียมาจากจีนนานหรือยัง?” ลู่หานเดินนำเข้ามาในห้องพร้อมกับปล่อยให้ร่างสูงเดินตามเข้ามาพร้อมกับถุงกับข้าวมากมาย
“นานแล้วล่ะ~” บัง ยงกุกส่ายหน้ากับน้องชายหน้าหวานก่อนจะเดินเข้าไปในครัว และเจอเข้ากับคนตัวสูงที่กำลังล้างมืออยู่
“ชื่ออะไรล่ะเรา?~” เซโล่มองต้นเสียงก่อนจะโค้งให้เล็กน้อยและยิ้มบางๆ ลู่หานมองสองคนในห้องครัวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“เซ
โล่ฮะ~” ยงกุกไม่ละสายตาจากร่างบางตรงหน้าสักนิด
ผิวขาวที่สะท้อนแสงจนแทบจะโปร่งใส
เสื้อกล้ามสีดำกับซีทรูสีขาวและกางเกงขายาวเอวต่ำยิ่งทำให้เจ้าตัวดูเซ็กซี่
ยิ่งขึ้น
“อะ
แฮ่ม!! เดี๋ยวเสี่ยวลู่จะทำกับข้าวนะเฮีย ไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นเถอะ โล่~
ฝากเฮียด้วยนะ”
ลู่หานดันพี่ชายและเพื่อนออกไปจากครัวก่อนจะอมยิ้มให้เซโล่ที่หันกลับมามอง
หน้าเขา
“เดี๋ยว
ยงกุกฮยองนั่งนี่นะฮะ โล่ขอไปเปลี่ยนชุดแป็บนึง”
เจ้าตัวยิ้มหวานก่อนจะเดินหายไปทางบานประตูสีดำ
ซึ่งยงกุกก็ไม่ได้ละสายตาไปไหนจนกระทั่งบานประตูเปิดออกอีกครั้ง
“ดูหนังกันไหมฮะ?” เซโล่เลือกเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสั้นสีฟ้าสดพร้อมกับแผ่นหนังอีกหนึ่งกล่อง ใบหน้าหวานยิ้มหวานตลอดเวลา
“ฉันอยากดูหนังเรื่อง...” เซโล่เลิกคิ้วก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาพร้อมกับลงมือหยิบแผ่นหนังเรื่องนู่นเรื่องนี้ขึ้นมามากมายเต็มโต๊ะ
“เรื่องที่เซโล่เล่น~” ร่างบางอมยิ้มก่อนจะเดินมาทั้งตัวลงบนตักอุ่นๆและโอบรอบคอร่างสูงก่อนจะซบหน้าลงที่แผ่นอกแกร่งทันที
“แหม~ เรื่องที่โล่อ่ะ ดูไมสนุกหรอกฮะ ต้องทำเอง” ยงกุกยกยิ้มก่อนจะโอบรอบเอวบางมาจนชิด ใบหน้าคมก้มลงสูดดมที่พวงแก้มสีหวาน
“แฮ่
ม! ลู่ออกไปซื้อขงเพิ่มนะฮะ เล่นกัน เอ๊ะ! ดูหนังให้สนุกนะฮะ”
ลู่หานโบกมือก่อนจะใส่รองเท้าผ้าใบสีเขียวอ่อน และเปิดประตูออกไปจากห้อง
ทิ้งไว้แต่เซโล่ที่หน้าแดงก่ำ กับบังยงกุกที่ยกยิ้มอย่างชอบใจ
ยง
กุกยิ้มบางๆให้เซโล่ก่อนจะเหวี่ยงร่างบางลงกับโซฟาสีแดงสด
สีเข้มสดของโซฟาหนังทำให้ผิวขาวสว่างยิ่งเด่นชัดขึ้นไปอีก ทั้งใบหน้าหวาน
และเรือนกายแสนบาง
ร่าง
บางกระชับเสื้อคลุมสีขาวแสนบาง
อมยิ้มกับความคิดของตนที่ผุดขึ้นเต็มหัวไปหมด
ก่อนจะเดินมาที่ซุปเปอร์มาเก็ตและดูขอที่พอจะแถได้บ้าง
ลู่หานอมยิ้มกับของหวานอย่างพุดดิ้งและน้ำส้มก่อนจะก้าวออกมาและตรงกลับคอน
โด
ผลัก!
ลู่หานโดนแรกกระแทกก่อนจะล้มหงายท้องลงไปกองกับพื้น ทำเอานางเอกจีวีออกอาการไม่พอใจและลุกขึ้นมาจัดเสื้อผ้าและมองต้นเหตุตรงหน้า
“มองไม่เห็นฉันหรือไงห๊ะ?!” ร่างสูงใหญ่มองเขาด้วยความนิ่งก่อนจะแหวกออกเป็นทางให้ร่างสูงในชุดสูทกับผมสีสว่างก้าวออกมา
“มี
อะไร” คริสมองเหล่าบอร์ดี้การ์ดก่อนจะมองร่างเล็กที่กำลังทำหน้าบึ้ง
ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาใกล้และยกยิ้มที่มุมปาก ทำเอาลู่หานชะงัก
“ขอโทษที่ลูกน้องของฉันทำให้โมโหนะ” ลู่หานมองท่าทีของอีกฝ่ายก่อนจะยอมปรับสีหน้าและโบกมือเป็นการไม่ใส่ใจ
“ช่าง
เถอะ~ ฉันไปล่ะ” คริสคว้ามือเรียวเอาไว้ก่อนจะดึงกลับมาและโอบเอวบางๆไว้
ซึ่งการกระทำของร่างสูงทำให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดได้แต่ตกใจ
ก่อนจะตั้งสติและปรับใบหน้าให้เรียบนิ่ง
“ถ้าฉันจำไม่ผิด~ เธอเป็นนักแสดงสินะ” มือหนาไล้วนไปทั่วสะโพกบางก่อนจะเลื่อนลงมาถึงบั้นท้ายกลมมนแสนนุ่มและกอบกุมไว้เต็มมือ
“ใช่~ อยากไปแสดงรวมกับเค้าไหมล่ะ” ลู่หานพิงอกแกร่งก่อนจะโอบรอบคอร่างสูงและโน้มลงมา ก่อนจะยกยิ้มให้และผลักคนที่กำลังเผลอออกไป
“เธอ!!”
“ฝัน
ไปก่อนแล้วกันนะ ที่รัก~”
ลู่หานแลบลิ้นก่อนจะโบกมือให้ร่างสูงและวิ่งหายไปในคอนโดของตน
คริสยกมือห้ามเหล่าลูกน้องที่ทำท่าจะตาม ก่อนจะยกยิ้มบางๆ
“ไปเพิ่มหุ้นในบริษัทของปาร์คชานยอลสักหน่อยสิ”
“อื้อ!”
ยงกุกกดเรียวปากลงไป มือเรียวก็โอบรอบคอร่างสูงให้โน้มลงมามากกว่าเดิม
เรียวขายาวๆอ้าออกกว้างด้วยความเผลอไผล
ขณะที่เรียวปากบางถูกบดคลึงจนเริ่มบวมขึ้นเล็กน้อย
ก่อนที่ร่างสูงจะสอดลิ้นไปชิมความหวานในโพรงปาก
ซึ่งร่างบางก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ สองลิ้นเกี่ยวตวัดจนแทบจะแยกไม่ออก
มือหนาเลิกเสื้อกล้ามสีดำขึ้นไปจนสุดก่อนจะตามด้วยกางเกงขาสั้นที่ร่วงตาม
เสื้อกล้ามไป
“ฮยอง
ฮะ~ โล่หนาว” ยงกุกยกยิ้มก่อนจะกดปลายจมูกลงที่หน้าผากมน
ก่อนจะลากลิ้นร้อนไปตามโครงหน้าหวาน และหยุดทำรอยที่ซอกคอหอมหวาน
ขณะที่มือเรียวก็ดึงเสื้อยืดของร่างสูงจนยวบ ก่อนจะฉีกออก
ตามด้วยร่างสูงที่ลากลิ้นมาที่ยอดอกสีหวานทั้งสองข้าง
“อะ
อา~” แผ่นอกบางแอ่นขึ้นด้วยความเสียวซ่านเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียทั้งสองข้าง
มือบางที่กำลังจะแกะกางเกงเปลี่ยนเป็นจิกโซฟาแทน
ซึ่งร่างสูงก็มองด้วยความชอบใจ
“อะ
ดะ เดี๋ยว~”
นิ้วเรียวสะกิดที่ช่องทางหวานที่กำลังขมิบตัวและน้ำสีใสที่ไหลออกมา
ก่อนที่มือเรียวจะกอบกุมความต้องการของร่างสูงที่กำลังทิ่มก้นเขาอยู่
“เดี๋ยว
โล่ทำให้~”
ร่างบางดันร่างสูงลงกับโซฟาก่อนจะแทรกตัวและครอบครองสิ่งที่กำลังตื่นตัว
ด้วยเรียวปากเล็กๆ เรียวปากบางขยับไปอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้น
พร้อมกับเสียงครางต่ำที่ดังคล้องจนร่างบางหน้าแดง
มือหนาบีบเคล้นไปตามเรือนร่างบางก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางหวานอีกครั้ง
“อื้อ~” เซโล่กลืนน้ำนมสีขาวขุ่นไปจนหมดก่อนจะตามด้วยเรี่ยวแรงที่หดหายไปจนหมด ยงกุกดันร่างบางลงกับโซฟาก่อนจะเตรียมช่องทางหวาน
แอ็ด~
“เฮีย~ พวกเราเป็นนายเอกหนังโป๊นะเฮีย มีรอยพวกนี่ไม่ได้” ลู่หานอมยิ้มอยู่ข้างโซฟาก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวและวางถุงกับข้าว
“เอ่อ... คือ... โล่ไป...อาบน้ำนะฮะ” ยงกุกยกยิ้มก่อนจะผละออกจากร่างบาง และปล่อยให้เจ้าตัววิ่งหายไปหลังประตูอีกครั้ง
“เฮียชอบ รัก หรือแค่อยาก~” ยงกุกมองน้องชายที่กระโดดมานั่งข้างๆพร้อมๆกับผ้าขนหนูเพื่อบังส่วนล่างของพี่ชายตัวเอง
“แล้วลู่คิดว่าไงแหละ” ลู่หานอมยิ้มก่อนจะพิงไหล่ของพี่ชายตัวเอง แล้วหยิบกล่องหนังของตัวเองขึ้นมาให้พี่ชายตัวเองดู
“รับได้เหรอ?~ เฮีย” ยงกุกมองน้องชายก่อนจะคว้ามากอดและกดจมูกลงบนกลุ่มผมสีสว่าง และดึงน้องออกมา
“เฮียยังรับน้องตัวเองได้เลย”
“งั้น...~
ไปกินข้าวกันเถอะ” ลู่หานดึงพี่ชายและลากมาที่โต๊ะ
ก่อนจะตามด้วยเซโล่ที่อาบน้ำแต่งตัวตามมาอีกที เจ้าตัวเดินไปตักข้าวใส่จาน
ขณะที่ลู่หานรินน้ำและส่งให้พี่ชายและเพื่อนสนิท
“พรุ่งนี้ฉันไม่มีงาน เฮียพาลู่ไปเที่ยวนะ” เซโล่อมยิ้มก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไปเงียบๆ แต่ก็ตามด้วยคำถามของยงกุก
“แล้ว
โล่ล่ะ” ลู่หานเบ้คิ้วก่อนจะอมยิ้มและทิ้งตัวไปทางเซโล่
และเหล่ตามาทางพี่ชายที่ทำหน้าสงสัยอยู่ ก่อนที่ลู่หานจะย้ายกลับมาที่เดิม
“พรุ่งนี้โล่มีถ่ายหนัง~” ยงกุกหน้าเสีย ก่อนที่ลู่หานจะเก็บจานและเดินไปวางที่อ่างล้างและไล่ให้สองคนออกไปจากห้องครัว
“เออ.. ยงกุกฮยองจะค้างที่นี้หรือเปล่าฮะ” เซโล่ยิ้มบางๆให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โซฟา ก่อนจะตามด้วยรอยยิ้มแห้งๆของร่างสูง
“ไม่
ล่ะ... ว่าแต่” เซโล่หันมายิ้มก่อนจะทิ้งตัวลงห่างจากร่างสูงพอสมควร
ยงกุกกวาดสายตามองรอบคอขาวที่มีรอยแดงเต็มไปหมด
และมองที่เอาแต่ก้มหน้าด้วยความสงสัย
“คือ...”
ลู่
หานมองสองที่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่ติดจะยิ้มน้อย
ก่อนจะโทรศัพท์หาผู้กำกับเกี่ยวกับพระเอกหนังของจ้าเพื่อนสนิทในวันพรุ่งนี้
“พรุ่ง
นี้... โล่จะถ่ายหนังกับพระเอกคนแรกแบบเสียบและเสร็จข้างใน”
ยงกุกมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าด้วยความตกใจ
ก่อนที่ร่างบางจะลุกขึ้นและเดินมานั่งข้างๆเขา
“ผม...” เซโล่กอดร่างสูงด้วยความรู้สึกวุ่นวายใจ ซุกหน้าลงกับอผงอกแกร่งและถอนหายใจออกมาเรื่อยๆ จนยงกุกยิ่งสงสัยมากกว่าเดิม
“ผมอยากให้ฮยองไปเป็นพระเอกให้ผมนะ” ยงกุกที่รู้สึกกังวลอยู่ทั้งดีใจและกังวลมากกว่าเก่าก่อนจะกอดร่างบางในอ้อมแขนแน่นกว่าเดิม
“ไปนะฮะ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น